Ιnzicht is de elfde stap naar meer compassie

Lang geleden las ik een interview met Jan Wolkers, waarin hij vertelde dat hij elke avond voordat hij ging slapen bij zichzelf bedacht wat hem die dag niét was overkomen. Allerlei nare dingen die hij kon bedenken, waren die dag niét gebeurd. Daar werd hij zo gelukkig van dat hij altijd heel goed in kon slapen. Ik vond het een geweldig idee en ik pas het zelf ook wel eens toe op dagen dat alles tegen leek te zitten en ik uit puur zelfmedelijden moeite heb met inslapen.

Vanaf het inzicht dat er veel narigheid is dat je niet overkomt, is het misschien nog maar een kleine stap om te denken aan anderen die die dingen wel overkomt en met liefdevolle aandacht aan die mensen te denken. En in de elfde stap wijst Karen Armstrong ons de weg hoe wij met die aandacht om kunnen gaan.

Iedereen maakt nare dingen mee in het leven en elke dag worden we overspoeld door (nieuws)beelden waar we soms liever niet naar kijken. Het is, volgens Karen Armstrong, belangrijk om de pijn bij nare herinneringen of beelden niet direct weg te stoppen, maar er iets mee te doen. In haar woorden: Verruim je gastvrijheid en maak “ruimte voor de ander” in je leven. Het is een krachtige manier om “zorg voor iedereen” te ontwikkelen.

De Triodos Bank verwoordt dat wel op een mooie manier: Alles wat je aandacht geeft, groeit. Met andere woorden: als je regelmatig reflecteert over gebeurtenissen in je eigen leven of in de wereld, ontstaat er ooit een moment waarop je begrijpt hoe je daar concreet iets aan gaat doen. Hoe zoiets in zijn werk gaat, is niet altijd even duidelijk. Veel kunstenaars verwoorden het zo, dat veel ideeën gewoonweg in de lucht hangen, totdat ze rijp genoeg zijn om geplukt te worden.

Karen Armstrong geeft hiervan als voorbeeld, hoe het leven van Christina Noble (geboren in 1944) is verlopen. Deze vrouw, die als jong meisje als dakloze leefde in Dublin, later als ongehuwde moeder in een Iers gesticht verdween, en vervolgens in een nare relatie belandde, kreeg op een gegeven moment een droom. Zij droomde de over de hele wereld bekende beelden van meisjes vluchtend voor een napalmaanval met daarboven in een helder licht “Vietnam”. Vanaf die droom stond voor haar vast dat haar bestemming in Vietnam zou zijn. Het duurde nog tot 1989, zij had intussen een succesvol cateringbedrijf opgezet, dat zij voor het eerst naar Vietnam reisde. Een ontmoeting daar met twee dakloze meisjes zorgde bij Christina voor een overweldigende emotionele ontlading. Alle narigheid die zij had meegemaakt overspoelde haar, maar gaf haar ook het idee om een weeshuis op te richten in Ho Chi Minh-stad. Inmiddels is de Christina Noble Foundation een begrip voor de opvang van kinderen in Vietnam.

Niet bij iedereen zal een dergelijk proces net zo spectaculair verlopen als bij Christina Noble, maar Karen Armstrong raad je aan om met nieuwe ogen naar je wereld te kijken en pas afscheid te nemen van de elfde stap, Inzicht, als je je missie hebt gekozen. Er bestaat een behoefte waarin jij- en jij alleen- kunt voorzien.

In de serie ‘Compassie in 12 stappen volgens Karen Armstrong’:

Avatar
Elisabeth van der Veen

Tuiniert samen met Jan. Probeert de Griekse taal onder de knie te krijgen. Is creatief met naald en draad.

Geen reactie's

Geef een reactie