21 sep Stap 5 naar Compassie is Mindfulness
Het voelt bijzonder om bij de vijfde stap naar Compassie een verhaal te vertellen over de man op bovenstaand portret, Bhagwan Sri Rajneesh, en niet in de laatste plaats, omdat Karen Armstrong in haar hele boek over de weg naar meer compassie zijn naam niet één keer noemt. De vijfde stap, mindfulness oftewel opmerkzaamheid, riep bij mij echter onmiddellijk herinneringen op aan een boek wat ik lang geleden las over de leer van Bhagwan.
Oudere lezers kennen zeker nog wel de volledig in het oranje geklede aanhangers, steevast gecombineerd met een houten kralenketting met in een medaillon het portret van Baghwan. De Bhagwan-beweging was in de zeventiger jaren van de vorige eeuw op zijn hoogtepunt en kende vele aanhangers, ook in Nederland. Misschien wel de bekendste aanhanger in ons land was Ramses Shaffy, en ook hij was vol trots van top tot teen in het oranje gehuld en droeg de ketting.
Door deze uitmonstering en doordat de aanhangers veelal in communes leefden, kreeg de publieke opinie over hen iets ranzigs en lacherigs. Verhalen over ongelimiteerde sex doen de fantasie al gauw op hol slaan, en ook de verhalen over de vele Rolls Royces en belastingontduiking in de Verenigde Staten hebben daar niet veel positiefs aan toegevoegd. Wat vergeten is, is dat Bhagwan een Indiase goeroe was die echt nog wel iets interessants te melden had.
Enigszins kort door de bocht kon je volgens Bhagwan met drie grondhoudingen een heel eind komen op weg naar vervulling in het leven, namelijk leid je leven Blijmoedig, Strijdbaar en Waakzaam. Blijmoedig en strijdbaar slaan we even over, wil je hier meer over weten, lees dan het boek Tot je sterft, daarin worden deze begrippen uitvoerig uitgelegd, naast meer informatie over zijn leer. Waakzaam komt echter heel dicht in de buurt van mindfulness, en dat kennen we alweer van de vele cursussen die je hierin kunt volgen om met meer aandacht te leven.
Hoe moeilijk waakzaamheid voor mensen kan zijn, illustreert het volgende verhaal uit het boek. Het gaat over twee Hindoe-goden, laten we ze voor het gemak Siri en Vishnu noemen, die in gesprek zijn over de ellende van de mensen op aarde. Siri is diep geraakt door de bedelaar die ieder dag over een brug gaat op weg naar de stad om te bedelen. Elke dag beklaagt de bedelaar zich over zijn lot en wenst hij dat er ooit voor hem ergens een pot met geld staat, zodat hij een beter leven kan gaan leiden. Siri zegt tegen Vishnu: “Laten we die bedelaar een pot met geld geven, dat is voor ons toch een koud kunstje.” Vishnu is het niet met hem eens: “Wat je ook doet voor de mensen, ze zien het niet eens.” Na enige discussie besluiten ze de proef op de som te nemen en plaatsen midden op de brug een pot met geld. De bedelaar nadert, Siri en Vishnu kijken vol spanning toe. Op dat moment komt er een gedachte op bij de bedelaar: “Ik heb deze brug al zo vaak gepasseerd, zou ik het ook met mijn ogen dicht kunnen doen?” Hij sluit zijn ogen, passeert de brug zonder problemen en… mist de pot met geld.
Wat zou er gebeurd zijn als de bedelaar vooraf een cursus mindfulness zou hebben gevolgd? En wat zouden deze goden dan over de mensen hebben gedacht?
Geen reactie's